Önce gölgesi sonra hüzün geldi,
Kan damarlarımda sabırsız sızladı içim,
Bu sancı ne menem illetmiş,
Dünyalar değil yalnızlıklar yıkıldı buruk içim..
Sabrı tesbih tanelerine sığdırdık,
Taşıyor imameden damlıyor dualarım,
Vah şu feryadın acı sesi yok mu..?
Rabbi'n merhameti dindirdi seslerin acısını..
Babam, devrilmez dağ gölgesi,
Zelzele sarstı dinmedi ümidim,
Hüzün tecelli etti saklıdır mutluluğun gölgesi..
Güneş, ufukta açtı göğsünü ümit gönlümüzde teselli..
Kayıt Tarihi : 3.9.2021 18:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!