Dağ Çiçeğine Şiiri - Ömer Faruk Kiraz

Yakılmış mahşer yerinde
Susuz, alevler içinde
Velhasıl-ı ot bitmeyen yüreğimde
Açmış kar çiçeğimsin

Sıcaktan kavrulan yüzeyi yüreğimin
Korkudan çekilen feri gözlerimin
Ve eriyen eti bedenimin
İsyanı, tek cemre-sisin

Savaşım bitmemişte, bıkmışım
Yığıldığım yerde kalmışım
Zamanı var sanmışım
Kendimi kandırmış, şaşırmışım

Bil ki; bende bilirdim geçeceğini
Birkaç vakte ot biteceğini
Yeniden bir ilkbahar yüreğimi
Deşerken açardım gözlerimi..

Bildim sandım amma yalan
Eminliğimi her seferinde talan
Ediyor aşk denen şu roman
Okuyan, okumayan pişman

Ne bir cemre düştü
Ne yardı pınarlar içimi
Sükutum dara düştü
Düğümler tuttu dilimi

Ulular yol vermiş
Koca dağlardan aşmışsın
Tabiat görmezden gelmiş
İnceden inceye sızmışsın

Hiç olur mu?
Bu kavruk, kara yürekte
Kar çiçeği biter mi?
Bitmez.. Bitme güzelim
Bitme…

Bitme ki seninle aralayayım
Bir geceden sabaha çıkan kapıları
Ve kopsa da kalbimin halatları
Olsam da rotasız, ışığınla
Bulayım, mendebur kıyıları