Dağ Çiçeğim Şiiri - Özdemir Aydın 2

ahh bu gönül şebime ülfeti dem doldurdun
nüveyle dolu içim salkım salkım sen oldun
ağladıkça üstüne, demet demet gül oldun
şu akşam güneşlerin yakar perişan eyler...

her gün sabah beşlerde kesilirken soluğum
göle düşmüş kuş gibi kalkamaz elim kolum
her vuruşun bir ölüş, buz tutarken doruğum
kalbe hançer vuruşun yakar perişan eyler...

şu karanlık dünyamı şen eden dağ çiçeğim
şiirime dem bu dem, bardakta nergis çayım
kirpiğimden süzülür, dur bilmez dere, çayım
dalga dalga vuruşun yakar perişan eyler...

kul aydıni dermansız, sanmaki ferahtayım
hergün ayrı bir mecnun, inan ki dîvâneyim
şikayetim yok amma onulmaz kederdeyim
dirhem dirhem kesişin yakar perişan eyler...