Dadaşım Erzurum Şiiri - Halilcan Osmanoğlu

Bir meydan ki,
tozu duman buram buram kaldıran
ayağıdır Dadaşımın vurur canı gönülden
tutuşurken el ele meydan okur misali
nağra atar yürekten cihanın namerdine.
Sur düdüğü sanırsın sesini zurnasının
yürek hoplatır gümbürtüsü, davul geldi anlarsın.
Vuruyorken tokmağını davulunun tefine
o anı seyret doyamazsın Dadaşımın keyfine
bu seslerle vakur başlar ileriye bakıyor,
köstekler şallardan aşağı sallanıyor.
Tokmak "dan dan" vururken
Dadaş Baş Barına çıkıyor
vuruyor cıstikleri vurdukça haykırıyor
Tey....tey....tey...
Mert oğulları alanlara sıra sıra çıkarken
taşırır yürekleri kollar mendil sallarken.
tısır tısır nağmelerle nağrasını atarken
yüreği oynar seyredenin, "Sarhoş Barı" gelirken
Çıktı ortaya hançerleri ellerinde Dadaşımın
sallanırken şakır şakır gümüş parıltısında
yüreğini hoplatır seyredenin, gardaşının
yukarı aşağıya yanlara sallanır hançerler
yiğitler haykırıyor "adıma Dadaş" derler...
Kaytan bıyık asaletli Dadaşımın süsüdür
Mertlik bilir çoluk, kızan Dadaşımın ırzıdır
sanma deli; Bar oynarken Dadaşımın hırsıdır.
Tey tey diye nağra atar, Dadaşımın özüdür.
Bir alan ki, dolu dizgin yağızı, kırı doru
bilmeyenlerin aklına gelir bin bir soru
kırat dörtnal baş kaldırıp koşunca ileriye
Seyredenler tir tir titrer ciritten ölecek diye

Atam, dedem, nenem muharebeden korkmaz
Nene Hatunlar, Kara Fatmalar, adsızlar
Ovasında, dağında, Aziziyede yorulmaz
Kurtuluşta saçı uzun kızanların elinde
satır olmuş, kelle almış Dadaşların İlinde.

Yayla elim, deli gönlüm seni her an anacak
Dadaşımı bilmeyenler bilenlerden soracak
Öğrenenler Dadaşın mertliğini bilecek
Bilenlerin kaleminde destanlar yazılacak,
dillerde dolanacak...