Dadaist Mısralara İronik Bakış

-Affola şiir değil bu yalnızca bir ironi-

Gece
Sabaha kadar sağır gözyaşlarımla ne ızdıraplar doğurdum
Yatağım bir diken ve galiba ruhumu bedenimden soydum
Issız sokaklar sessiz hıçkırıklarımın yankısıyla dolu
Kaderimi berzahtan kurtaramam ince bir ruh ister aramaya
Kimim bilemem ki kaldırımlarda yalnızlığımın şerefine boğarlar ya beni
Uzun trenlerin vagonlarında seyahat eder düşüncelerim
Kanayan girdaplarımda yıldızlar toplanır renksiz çiçekler
Kadehlerde şaraplar biter meyhaneler çoktan kapanmış
Yardan haber gelmez fesleğenler beslerim yok saksılarımda,
Arada bir hicaz faslı duyulur bazen karanlık yutar kasvetli sazlar
Galip’ten bir gazel veyahut bir kaside mi dinlesem Fuzuli’den
Haşim üstat kalın kaşlarını ta Bağdat’tan getirip çatar
Üstat ne der bilemem çizdiğim resimler de kirlenmiş büsbütün
Hayrettir ki karışık pastoral bir yapıdır yağlıboya resimler
Yakar hüsnün tenimi bir bahar akşamıdır albatroslar küs
Faslında zaman erir Dante’den yarım kalmış dizeler titrer
Uykuda sahiller fakat yarım kalmış şişelere bakan yok
Aslı’ya Kerem kalmış Zühre Tahir’i yok etmiş hikâye bu ya
Küsmüş Nebahat bana aşk oyunumuz da yarım kalmış
Maziden layıkıyla bir rubai gelmiş de benim canım sıkkınmış
Rokoko mimari bir yapıymış Paris’in sokakları darmış
Zelzeleler içinde İstanbul feryatlar binalara karışmış
Trenler akşamdan kalma bir iptidailikle el sallıyor
Kurt ulur aya seyahat başlar Jules Verne tebessümlü bakar
Tolstoy bir köy istasyonunda ölmüştü galiba yazık koca yazara
Zavallı gölgeler neler çekti güneşten ağustos öğleninde
Hastalar doktor bekler doktorlar hiç gülmezmiş
Falan yerde filan besteler gezermiş dudaklarda da bilinmezmiş
Sürrealist hikayeler yazarının intiharı yukarı katta kiracının ihbarı
Polisler gemilerle cinayeti sürmüşler şehirden şehir duymamış
Kırmızı bir karanfil bir sevdalının yakasında uyurmuş
İsmail diye biri bugün Müezzin İhsan Efendi’yle tartışmış
Cemaat sökün etmiş ben o sırada uyuyordum duymadım
Hayyam sarhoşmuş pencereden görmüş komşum
Galiba gömmüşler ikindiye salası verilmiş falanoğlu filan deyu
“Haddeden geçmiş nezaket” Sirkeci’den geçmemiş
Utanırdı krallar palyaçolar diken üstünde kalırdı
Leblebi tüccarı yeni keşfetmiş diyar-ı Hindistan’ı
Yahu el insaf nasıl da unuttuk sayın baykuş darılır
Karanlıklar şahı Simurg’ta canlanan padişah
Hatırı sayılır bir üne sahip masallarda sadece cinler yok ki
Uzar gider gider uzar uzar uzar gider gider sinirler oynar

Sayın Üstat Tristan Tzara da buna benzer mısra-ı bercesteler dizermiş
Lakin kimse bilmemiş kıymetin Dadaizm’in neylersin kader
Breton biraderi de peşi sıra yürümüştü Dadaizm şahlanmıştı
Şahlanmıştı şiir durdurabilene aşk olsun asla geri dönülmezdi
Küsmek yok hemen bu da şiirdir amma velakin
Dizmeye mecal olmaz ki saçmalığa set vurulmaz ki
Sahte saraylarında sahte krallıklarda yaşarlar bazı şairler
Ellerinden gelen bu kadar ne yapsınlar Çoban Selahattin’i
Soyut kadehlerde sefil dudaklarının izi mısralarda kabarmış
Evvel daim sohbetlerinde kadim dostlarının yalakalıklarını toplarlar
Yoktur sanat onlar için daim sunarlar sanatsal zevzeklikler
Nasıl olsa yutulur bu ülkede kabuldür her türlü rezillikler
Sen de yaz dostum al kalemi eline saçmala ne söylersen kabul
Koyuver kelimeler kendi halinde aksın kudursun
Şuuraltı rüya ne varsa hepsini sal ayıp günah dinleme sakın
İster Dadaist ister Kübist ister Sürrealist ister Postmodern
Yazan belli okuyan belli tahlil eden de belli ne olsa
Heeeeeeeeeeeeyt dağılın geliyor Kara Murat yaşasın karaborsa

Şubat 1998