Da Şiiri - Feridun Eren

DA

Seni hangi iklimlerimde sevdim bilmiyorum ama
Tüm günüm ve gecem seninleydi
Denizlerime senin adını vermiştim, bir evlat gibi
Tek başımlayım şimdi, kışın o en zor zemherisinde ulu orta

Oysa sen bu taraflara gelirken, baharlar getiren kişiydin benim için
Hem gecelerimiz hem de gündüzlerimiz masal olurdu
Desem çıkıp gelemez misin?
Avuçlarında yedi iklimle birlikte

Bana yine kaldığın yerden, masalının son satırını anlat ilmik ilmik
Ama yine yüzüme yüzüme doğru
Biraz olsun yine hayatimi güldür
Gecelerimi, gündüzlerine bağlayalım birlikte bir kanaviçe gibi

Gerekli düzeltmeleri yap, hayatının her safhasında satır satır
Hiç aklına gelmiyor muyum?
Rüyalarına da mı girmiyor muyum artık
Benim her şeyim, benim senlerime ne oldu

Şimdi seni nereye koyacağımı bilemiyorum
Aslında çok sevmiştim, kuşlarım gibi
Aslında ben seni her şeyimin yerine koyabileceğim ikamelerimdin
Tehlike anında aklımın kapısının önünde oturan, büyük beyaz atlı şövalyemdin sen

Ne oldu sana, hangi dağın taşı, tırmanırken başına düştü
Hangi yanan ateşe tükür dünde bu hale geldin
Şimdi seni bana soruyorlar pespaye
Yeminler ediyorum kör bir kuyunun dibinde

Kendime kızıyorum senin yüzünden
Benden bir parça var mı, bu sorular denizinde
Sonra tüm Güneşlerimi falakaya yatırıyorum
Hesaplar, kitaplar okuyorum ardında

Bir türlü pirincin içindeki taşı ayıklayamayan kör bir bedevi gibiyim, yıkılmış yıktırılmış
Dön dolaş, hep aynı mekân hep aynı yer
İçinizdeki en günahsızlar bana ilk taşı atsın
Belki ebedi yatağım olan, günahkârlar çukurunda bir an evvel uyanırım da

FERİDUN EREN