D ü ş ü m... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

Düşüm/

gece beşler değil mi
beni senden alan
seni sana saran
değil mi ki o en yalnız an

Sevda /

iki başın değmesidir
bir birine sevda
yalanım varsa
başım değmesin sana
bilirim kurtarmaz
cehennem ateşi bana

Tuz yanar /

tuz gölü yollarım
ip bağlı boyumda
tembelken gözümün biri
on adım geride
ellerim bağlı urgana
kendini çeker insan
kuzguni yolun sonuna
ara taksimleri
urganla hüzün
ellerimle aramda

| kaçtıkça insan ölümden
yakalanır kendininkine
ne mümkün kaçmak
ölüm bekler işi gereğince |

Dar ağacında /

günahsız kedi yok
on adım geride bağlı ellerimle
boynum arasında
uzaklara beni çekiyorum
ilmek kopuyor kazakta
tuz kaplanmış dallara takılıp
yolumu buluyorum aslında

İç çeker günaha/

ben iç’imdeyim
her turum bana aslında
ip acıtmıyor boynumu
kurutulmaya unutulmuş ucunda
yine gölge olsam da
günahsız kuldan bahsetmiyor tanrı
ister inan ister inanma
kurumuş suda görünür
tuzdur umudumuz
her yaz kurulur harmanıma

Bir bardak su /

su verirsin bazen
bir bardak
yanmış içi soğutandan
alan çoğaltsın
paylaşsın yananlarda
şiir paylaşıp anlayana
kaygımız yok bundan başka

Vakti geldi/

şimdi ölme zamanı
susun ardında...

22 03 2005

.