Cüzdanımda Saklı Acılarım

Seni koydum yalnızlıklarımın kenarına
Umutları çıkardım sandıkta
Feryat etmesin dedim umutlarım
Bir veda busesi yok iken yanağımda
Yaşım kaç iken alıştım bu hasrete bilmiyorum
Naftalin kokuyor her taraf yalnızlıklarımla
Hani yürek taşkınlıkları mı saklayacaktım
Her baktığımda yeniden aşkla taşmak için
İç acılarımın iç çapının kırık parçalarını saklıyorum
Karanlık perdeyi de örttüm üstüme
Karanlıklar içinde bir palyaço gülüşü arıyorum
Alıştım karanlıklar içinde hüznüme
Bakmayın artık bir daha yüzüme
Varamadım nedense bir çözüme
Usulca da sokulmayın yanıma
Cüzdanımda saklı acılarım
Saklıyorum değerlidir diye
O bana nazlı yârden bir hediye
Tek kanıtı biten aşkım şahidi
Sözlerimde artık bana küskün
Bir cümle olup ta gönlüne giremedim
Sindiremedim sindirmeye çalışıyorum
Sindirirken de sanki alışıyorum
Kırgınlığın içinde boğulsam da
Doğru olanı bulamazsam da
Kime göre neye göre doğru anlamasam da
Sindirirken de sanki yaşıyorum alışıyorum
Şahane mi olur muş böyle yıkılışlar
Hınca hınç ayrılık mı kokarmış bakışlar
Sol yanım boş kalmadı doldu bunlarla
Başka yer kalmadı artık başka konulara
Mehmet Aluç