Gören gözüm sönüyor,
ferinde pusmuş sarılık.
Karanlık bastırırken nûr’a,
alçalan aydınlık da alçak!
Taşıyamadığım avazlar taştı yüzümden,
bastığım tahta yaş.
Yavaş olun taşı yaran filizler,
beni bölen umuttur, yavaş !
Şimdi dayanmaz !
Yerli yerine koyulmuşken ziyanlarım,
bir cüzdan resmi kadar olamadı yüküm.
Bilemedim hangi yolun testisiyim,
kırıldım ellerime hayat düştü.
Vurgun hasret bu, değil imkanlar ihtiyari,
bir özlemde bir vuslatım kaldı imtihanlar ihtiyati.
Kayıt Tarihi : 22.7.2019 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!