Bırak..!
İlla ki dökülüyorsa
Dökülsün yapraklarımız dibimize.
Çürüyelim bırak..!
Çürüyelim ki
Doysun köklerimiz özümüze.
Sen bekle..!
Ve seyret sadece:
Önce başımız evrilecek dimdik
Ve sonra...
Yeniden açacağız kendi mevsimimizde.
Kayıt Tarihi : 14.7.2008 13:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiiri ümit bizi terkettiği zaman ve umutsuzluğun mabedinde yazdım.Ümit ölünce kendi gücümü tanıdığım bir dönemdi.Aspirin niyetineydi.İyi de gelmişti.
ve kuruyalım hala dallarımıza tutunurken..
dökülelim sırayla
ve ahenkle..
yas tutalım çürüyen yerlerimize
ve ümit edelim
son kez diye..
yine de dimdik duralım
başkasına ait bir mevsimindeyiz ne de olsa..
kendi mevsimimiz geldiğinde
hızla ve emin adımlarla
yeniden açalım..
sevgiyle kal ŞaiR..
sinmez mi üstümüze?
ilk yaz olmalı,yağmurunda yunmalı.
'hem çiçekler solmaz ki
tohuma dönüşürler yalnızca'
Çürüyelim ki
Doysun köklerimiz özümüze.
sararmaya yüz tutmuş bizide sarartacak yaprakları dökelim varsın...dökelim ki ardından bıraktıkları acılarla ruhumuza dönüp doyuralım...doyuralım ki dimdik yeniden yeşerelim...
harika bir şiir...vurgular yerinde...akıcı bir dil...bu mısraları yazdıran yüreğinize sağlık şair...
TÜM YORUMLAR (6)