Çürüyen umutlarım Şiiri - Kemal Yılmaz 2

Gecenin getirdiği hüzün var
Yıldızlarında şavkı yok bu gece
Ayrılık nağmeleri dolduruyor kulakları
Biri boşalıyor diğeri doluyor kadehlerin

Kimseler tenezzül etmiyor
Iyi geceler temennilerine
Efkârlarda farkli bu gece
Yoksa benmi böyle hissediyorum

Yollara bakiyorum boş boş
Yolunu gözlediğim çok belli
Dostlarimin sormasına gerek bile yok

Bir elim telefonda sesini duymaya ihtiyacım var
Yada kısa bir mesaj iyi olduğunu hissetmem gerek
Yoksa bende iyi olmuyorum

Gözlerim ağrıyor sen terkleri aşıladın yüreğime sel olup akan göz yaşım durmuyor
Erkekler ağlamaz deseler bile yalanmış ben çok ağladım ondan iyi biliyorum

Nefsimle mücadele içindeyim sensizliğe alışmak boşa kürek çekmek gibi
Aslında farkındayım ben bunun kendimi kandırmak adet oldu bende

Sabahın ilk ışıklarına kadar
Ayaktayım genelde
Gündüz uyuyorum bol bol
Başka türlüsü yok sensizlik
Fena çarpıyor

Odamdaki rutubet öldürecek beni
Çürüyen umutlarım gibiler
Dibe vurdum nasılsa
Ölüm bile korkutmuyor

Sensiz yaşamak varsa kaderimde
Ölmek düğün gibi gelir bana