Çürümeye Devam Şiiri - Samettin Şenkaya

ÇÜRÜMEYE DEVAM

İki bin on yedi, Haziran yirmi
Mahkeme başkanı, beraat der mi?
Erteleme gelir, çile biter mi?
Mahkeme olduk, çürümeye devam
Ne zaman kapanacak benim yaram.

Garibin yarası, canı yakıyor
Anası, bacısı, acı çekiyor
Dostu, arkadaşı, haber soruyor
Mahkeme olduk, çürümeye devam
Ne zaman kapanacak benim yaram.

Çektiğim bilinmez, çare olunmaz
Yaralarım azar, deva bulunmaz
Dermanımı verip, duam alınmaz
Mahkeme olduk, çürümeye devam
Ne zaman kapanacak benim yaram.

Acıya, kedere ve hüzne devam
Gözyaşı dökerek, yazmaya devam
Hakk’ın kapısında duaya devam
Mahkeme olduk, çürümeye devam
Ne zaman kapanacak benim yaram.

Yaşamayan bilmez, halimiz nice
Ciğeri dağlarız, her gün her gece
Şükür olsun deriz, acı bitince
Mahkeme olduk, çürümeye devam
Ne zaman kapanacak benim yaram.

Bizi çürütenler, çürürler bir gün
Yapmasaydık deyip, ağlarlar bir gün
Ah aldıklarını, söylerler bir gün
Mahkeme olduk, çürümeye devam
Ne zaman kapanacak benim yaram.

SAMETTİN ŞENKAYA
(KUL SAMİ)