Çürüme! Şiiri - Ahmet Ferit Coşan

Madam Hortense'nin aziz hatırasına...

flu yıkılmış netliğine,
detayların göçük altında.

bir uzak,
nice pürüzsüz,
pembe bir
diyar tenin,
senelerin
yitik silüetlere kestiği
buzlu bakışlarımda

***süslü*** şapkaların,
yaldızlı yavan tuvaletlerin,
en gönüllü zindanlar,
darlığında suratını boyadığın.
o ruj izi, o kızıl leke
ile,
kolunda davud ***yıldızı*** ymışça
zaman denen gestapoya mimlenmişsin...

kaçma! sonu yok kaçışın,
her yönün kabullenişine.
ihtiyar kalbini
yorma boş serzenişlere
sövme sende ötekilerle
feleğin devasa çemberine

yeninden kefen filizlenen,
yeri kar, yeni har;
onca çağ
ezilen yoldaşların misali
durmayana, her dem akan ana
yenildin sen!