Çürüme Şiiri - Ahmet Güreşçioğlu

Çürüyor etim.
Her geçen gün,
Biraz daha eksiliyorum.
Sanki
Çürüye çürüye hazırlıyor,
Mezara beni vücudum
Kurudukça daralan hücrelerde
Meydan okuyan aklım
Sadece
Kendine karşı oyunlar oynuyor artık.
Doğa,
Kendini kendi dışında bir yerde gizliyor.
Ölü ağaçların köklerinde, çürük bir yumurtada,
Bazen de
Zehirli deniz yosunlarında beliriyor
Belli belirsiz
Gözleri kör ruhlar görüyor onu yalnızca
Kim bilir
Belki de kendine saklıyor beni,
Çok eski bir gizemin içinde ölmem için.