Çünkü bezgindi… Şiiri - Mustafa Cilasun

Yürürken duvara tutunuyordu,
Bazen duraklıyor, bakınıyordu,
Saçları, omuzlarından sarkmıştı,
Omuzlarında güç hiç kalmamıştı.

Belliydi, yaralı ufak bir ceylandı,
Yaşadığı hayat, onu çok yormuştu.
Kıyafet mahalli, duruş tarumardı,
Feri kalmayan gözleri, umut arardı.

Bu kadar bedbin, acımasız hayat,
Onu erken bulmuş, soldurmuştu.
Uzaklarda kalan bir sevgi var mı?
Asla bilinmezdi, çünkü bezgindi.

Yüreğim ağladı, elan dayanamadı,
Kalpte küllenen sevgiye odaklandı,
Kalanı aradı, bulamadı, çok utandı,
Melalinde kahır’ı, aynı anda yaşadı.

Ne olur, yorgun bayan solmasaydı,
Yükler, her zaman onu bulmasaydı,
Şefkatli kalsaydı, hayatı yaşasaydı,
Hasretle sevgiyi, orda kucaklasaydı.