Benim cümlelerim hep aynı başlar.
Biraz eksik, fazlasıyla noksan.
Ruhuma sinen her bir insan parçası, gidenlerin yarasını ilk günki gibi sarar .
Her başlangıç bir sona bağlanırken, her son yeni başlangıçları heybesinde toplar mı?
Kelimeler birbir çoğalırken dikiş tutmaz bir parçası yırtık düşünceler paçavrasını.
Benim cümlelerim hep başladığım gibi kalır.
Bir sokak lambasının altında ışığı sönene kadar bir parça güneş bulma umuduyla bekleyen gölge misali son bulmayı bekler.
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta