Cumhuriyet Kuşağı Şiiri - Tahsin Şimşek

CUMHURİYET KUŞAĞI

(Orda bir köy var (dı) uzakta
O köy bizim köyümüzdü / r) - II

Biz o evlerde büyüdük
Damına tuz atılan
Ak toprakla sıvalı
Kiliti hiç bilmeyen o kapılar
Arkası, sadece geceleri dayaklı
Biz ne savaşlar yaşadık
-Düşman, artık İzmir'den de öte

Yüreğimizi hiç eskitmedik
Gecelerce iplik büküp
Kara dimiden donlar
Ak astarlı işlikler diktik
Herkes kendine terziydi
-Cumhuriyet hepimize

Eskidi pantolonlarımız
Süvarilik geçirdik
Yamalıydı fistanımız
Nalçalı ayakkabılarla
Hem ne acılar ezdik
Bilmedik, hiç ezilmeyi
-Biz, bir Cumhuriyet'i bildik

Tabanlarımız yarılır
Ellerimiz çatlardı koşuşturmaktan
Her yarığa zift koyduk
Soğan dövdük ağrıyan yerimize
Karahayıt yakıları vurduk
Kızgın tuğlalara oturduk
Ağrıdıkça karnımız ah,
Ama düşman sofrasına
Hiç mi hiç oturmadık
-Çaremizdi Cumhuriyet

Hiç gök ekin çiğnemedik
Buğdayı şehirliye
Yumurtayı beylere sattık
O arpa ekmeğiyle yediğimiz
Sıcacık paparayla yattık
Horozu mu
Onu sadece damada keserdik
-Biz, biz hiç kesilmedik

Aşılanmayı bekleyen çöğürdük
Ocakta pelit közlerdik bazen
Hasırlara armutlar yardık
Katığımız pazar ekmeğiydi
Ağzımızda, ak tülbentten
Sorup sorup emdiğimiz
Kuru lokma, anamızın çiğnediği
Daha, daha dünkü bebeydik
-Cumhuriyet, hep gözümüzün bebeği