Cumhuriyet Çocuğu … (Şehitlerimize Armağ ...

Üçüncü kuşak
Cumhuriyet çocuğu
Diyordu o, hep kendine…
Ne milattan önce
Ne de milat…
Onun tarih başlangıcı cumhuriyet’ti
Hesabına göre oydu tarih
Tarihin başlangıcı 1923…
29 Ekim 1923’tü
Ona göre öyleydi
O zaman başlıyordu tarihi
Üçüncü kuşak
Cumhuriyet çocuğu diyordu kendine
Öyleydi gönül hesabı
O, öyle diyordu…

68 kuşağıydı babası
Alay ederdi hep babasıyla
Önem vermezdi yaşama…
Kızınca babası
Bir kahkaha atar
Sonra… sonra da
Gelip boynuna sarılır
Gülüp geçerdi…
Babasının gözlerinin içine bakar
Ben, üçüncü kuşak
Cumhuriyet çocuğuyum
Elimdeki bayrağın gölgesinde
Cumhuriyet var olacak
Gelecek benim, derdi…
Bir gün,
O, zamanın durduğu gün
Kara trenin soğuk raylarında
Ayrılığı çiviler gibi,
Kara vagonun
Buğulu camlarında
Umudu muştular gibi
Sevgiyi donuk gözlerde
Boğup da yutar gibi
Üçüncü kuşak
O cumhuriyet çocuğunu
Alıp da gittiler…

O, üçüncü kuşak
Cumhuriyet çocuğuydu
Öyle diyordu kendine
Bayrağın dalgalandığı yer vatandı…
Onun vatanı
Cumhuriyet sevdası vardı
O vatanda…
Boylu boyunca uzandı bir gün
Vatanın toprağına
Toprağa başını vurduğu yerde
Açtı kan çiçekleri…
Kan çiçeklerinden bir çelenk
Gülümseyen dudaklarında…
Uzanıyordu vatanın toprak bağrında
Makassız tren rayları gibi
Sonsuz bir boşluğa bakan gözleri…
Ve çıkmışçasına
Dönüşü olmayan bir yolculuğa…
O, üçüncü kuşak cumhuriyet çocuğuydu
Öyle diyordu kendine…
Vatanın, Albayrağı’nın gölgesinde
Emin ellerde…
Bunu biliyordu herkes
Uyuyor şuan kendisi de
O bayrağın gölgesinde…
Yine o, cumhuriyet çocuğuydu
Hem de bayrağının gölgesinde uyuyan
Üçüncü kuşak
Cumhuriyet çocuğu…