Yorgunum ama
kimseler görsün istemiyorum.
Yine içim büyüdü
Kelimeler başıboş
Biliyorum
biraz aksiyim bugünlerde
Dipsiz çukurumsun yar,
Ne yapsam çıkamıyorum
Ya uzat ellerini
Güneşi göreyim..
Ya da o ellerinle
Toprak doldur üstüme
Boğazımı önüne serdim diye
Vurmayaydın yar,
Ah yar,
Etmeyeydin.
Hüzün makamından
Şarkılarla kolkola
Dere suları dökülsede
Gözbebeklerime
Karanlığın karasında,
Gökkuşağı koluma girer
Sana nispet
Yoluma düşer ışıkları
Yalnızken söylerdik
Şarkıları
Utanırdık işte...
Ağlarken de
Kimse görmezdi bizi ,
Lakin
Cümleler bıraktım sulara
Kurulmamış.
Ayaklarında taş yerine
Ağır kelimeler.
Tek görgü şahidi
Karaköy iskelesi..
Getir dilinin ucundakileri
Tanıştırayım
Benimkilerle
Belki bir lisan
Buluruz
Bir eski şarkının
Vaktin sabaha karşısı,
Saçlarımın dibi acıyor
Galiba yine düşüncelerimin
Üstüne yatmışım.
Yine
Gece ile gündüzün
Hikaye işte ,
Eski zamanlardan gelme ,
Tane tane emekler dökülürmüş
Değirmen taşının ortasına
Öne alınırmış fakirin çuvalı
Çabuk biter diye..
Sonra dedim ki
Gözbebeğime..
Öyle kafana göre
cekip gidemezsin
Yani olmaz..
Hele de ,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!