Cumhur Karaca Şiirleri - Şair Cumhur Karaca

Gittiğin gün gözlerimde asılacak
Ankara;
Güvenpark'ta kuşların gagasında öpeceğim
Yağlı ilmeği.
Kızılay'da iteceğim sehpayı
Ve ellerinden öpeceğim

Parmağını çıkar gözümden
Ey ruhi dilber!
Sana diyorum; sana
Anlasana..

Çek gözümden parmağını,

Nerefyonya

(Bakar anlamaz)

Neye bakacaktım şaşırdım
Şaşırdım onca olup bitene

Tanıyor muyum kendimi
Sanırım yıktım bendimi
Kimlere sorsam derdimi
Sen adresini veriyor

Susuyorum delikanlım

karanlık, yakamozu bu hanenin
üstüne yürüyorum gececek
gündüzleri güneşe bıraktım
içimden şimdi ay geçecek
sen bulutlarını sulayacaksın
gökyüzü saçlarına inecek birden

Ruhlar üflenir surlara
Bakışları tırmandırır sancaktar
Bu benim eski yüzüm

Yokuşlara tırmanmakta bedenim
Ruhlar üfleniyor

BEDENİMDEN İĞRENİYORUM

güruhun dikeni batıyor tenime
geceden esir aldığım gün batımının kararında
erken yaradılışın hikmeti mi bu Adem baba
tenim neden yaralandı

Bu şehir benim mi?
Minareleri kulağımda mahşerin uğultusu,
Yokluğumun sarıldığı gök kubbe,
Azad edilen var oluşun darbeleri dıştan dışa,
Resmi çizilmemiş bir dua..
Bu ben miyim? İçimdeki ben kim?

Kendimi sevemedim usta
Bir gönül erbabını sevdikten sonra
Aşk iki sevebilir mi usta
Kendimi nasıl severim
Onu sevdikten sonra

Çok acı çekiyorum çok!
Ahvalimi anlatacak hal kalmadı bende;
Ektiklerimi biçiyorum belki de,
Ahını almadım kimsenin amma!
Çekeceğim varmış deyip, atıyorum kalbe..