Cuma Ali Çetin Şiirleri - Şair Cuma Ali ...

Saat on civarı on beş temmuzda...
Kalbe yara açıp koydular tuzda.
Darbeciler coştu halk teyakkuzda...
Vatansız bir millet boş dedik o gün.

Bak yine çözüldü eski bir çıkın...

Eller ta uzayda gezerken bize...
Diyorlar seyreyle kenarda durda.
Akıl sahipleri sorarım size...
Bizim düşüncemiz ne diye hurda.

Kaldırıp yumruğu deyip kuralım...

İstanbul da yandı yurdumun bağrı...
Fitneyi yurdumdan çıkarın artık.
Şairler olarak yaparız çağrı...
İdam yasasını çıkarın artık.
Cuma Ali Çetin

Yüzlerim kırıştı, döküldü dişler...
Kuru damak ile yenmiyor aşlar.
Yaş altmışı geçti değişti işler...
Eskisi gibi dik durmuyor başlar.

At beni bindirmez ıkamaz oldum,

Altın gümüş olsa dünya dolusu...
Haramsa tek kuruş alamam inan.
Başa yağar ömrün kar'ı, dolu'su...
Elden tek bir dirhem çalamam inan.

Hiç bir zamanımda davranmam bönce,

Kaybedilmez ise şeref, haysiyet
Ayaklar altında çul olmaz insan.
Eğer arızalı değilse niyet..
Hem evli hemi de dul olmaz insan.

Nimettir bu onur ve arlar diye,

1142
İNSAN İNSANLIĞI UNUTMUŞ YAZIK

Çıkar bazlı olmuş hayat maalesef...
Dost dostuna bile atıyor kazık.
Yaptığından duymaz zerrece esef...

Arşı alâ titrer yere dökülür...
Bir zalim mazlumu yıktığı zaman.
Tüm iyi hasletler kökten sökülür...
İnsan insanlıktan çıktığı zaman.

Onda kan bulamaz pireler, bitler,

Bak dilin önünde iki kapı var...
Konuşup durma dır dır insan isen.
Çıkara hizmetten eyle biraz ar...
Dönüp durma hep fır fır insan isen.

İNSANLIĞIN TEMEL TAŞLARI ÇÜRÜR

Nasıl yeşerecek bilmem umutlar?
Biri aç ölürken biri gün kutlar!
Tepemizde kara kara bulutlar...
Dağılmaz ki böyle her yeri bürür.