Cuma Şiiri - Saffet Çakır

Güneşe gülümsemiş olmalısın ki yar
erimiş en zorlu dağlardaki kar
güleç yüzüyle bakıyor bu sabah güneş yer yüzüne
ben bir cuma sürüyorum içimde ki hüzüne...

Sonra güneşin yanaklarına şiirler bırakıyorum
sen kokulu
mavi patiskalar savruluyor denizler boyu
bir selam yolluyorum yürek çeşmesinden
korkuyorum kuşların bir yaramı deşmesinden...

Sonra kırlangıçlar üşüşüyor pencereme
gök kuşağı dolanıyor yanım yöreme
bir cuma kadar aziz bildiğim sevdam
gizli gözyaşımı sildiğim sevdam
vaz geçmem üstüme yıkılsa gök kubbe bu dam
suskun kelimeler kabuk bağlamış yüreğimde
uyurken kumrular yüreğinin enginlerinde
hangi tabip bir yaramı bağlamış
seher vakti burda kimler ağlamış?
sende ki suskunluk kaç asır sürer
korkupta çıkamadığımız ay ışığına
bir hüzün sürüyorum faran dağına
bulutlar geçerdi önünden dolunayın
şimdi bensiz içtiğin bu kaçıncı çayın?

İnanıyorum yar
bir gün zem zem içeceğim avuçlarından
bir güvercin uçacak bir cuma
yüreğimizin burçlarından....