Çukur Komşu Şiiri - Recep Karadereli

Merdivende izmaritler, pis koksun,
İnsan nedir, sahi sen bilir misin?
Komşular şerrinden, dua okusun,
Kirlet, temizleme enayi misin?

Üst kattan çöpünü, sofranı da dök,
Başlara, bahçeye düşsün sana ne.
Çağdaş cehalet sarmış,çürümüş kök.
İnsana benzemek, suç bahane...

Balkondan yola,"rezili"sin arzın,
At aşağı, ele geçen ne varsa.
Çukur Komşusun, bitmiş insan tarzın,
Sözde en alasın, burun devasa.

Güzellikler yapalım payını ver,
Hizmetler gelsin, yahu kurtul şerden.
Sessiz olsan, huzur verir geceler,
Aslan belli olur, yattığı yerden.

Bil ki, insanca değil tutuğun yol,
Bela olursun, bir sabrı taşana.
Huzur bulursun, dinli imanlı ol.
Ders verilmez sanma, haddi aşana.

Arsızlıkta zirve,bir şaplak tükür,
Pencerene bakan hayvani görsün.
Öyle yönel ki Rabba,et bol şükür,
Sıkımı şeytan, başa çorap örsün.
Mar.14