/Firavun’un soluğundan firar eden gölgeler
öksürüyor insanlığın gözlerine gözlerine!
Kızıldeniz asâsını arıyor
topal vahşetleri arındırsın diye zaman/
kainatın bakir düşlerini saklar cüce
mukaddes bir bulutun teninde!
zifiri karanlığın yırtmacına takılır
parmak ucunda büyüyen ikra zikri!
kınında kan büyüten savaşlara tükürür
gönlündeki yitik alfabeyle!
yetmez
yetmez içindeki kuyudan çıkarmaya
umudun gelin olmuş cümlelerini!
hamak keyfi yapan yaşamın
çehresine dokunur Gazze’den getirdiği
kanamış çocuk yanı!
dokunur
dokunur da bitmez bayram hüznünü giyinen
kelimelerinin evren ağrısı!
kirlenmiş harflere kaç mezar sızar der
avuçlarındaki karıncalara bakan gözleri!
Srebrenitsa’daki kimsesizlerin
yüreğinden öper aksanı bozuk şefkatiyle!
nefesi utanç kokan hayata
kirpiğinde uçurtma uçuracak çocuklar büyütür
ılgıt ılgıt…
ey ölü kırlangıçların kanatlarını öpen
ey yemenisi hüzün yazgılı hikâyeleri içen
ey ateş misketlerine gamzelerini kurban veren cüce yangın!
genzindeki vefayı yudumluyor sütten kesilmiş ağıtlar
kus gözlerinden Afrika doyuran sızıyı!
az kaldı
sarmaşıkların ezan duymuş kıvrımları saracak
işgâl edilmiş insanlığın
ölü kentler yüzdüren cehennemini!
Mehtap ALTAN
tarih/siz2012
Kayıt Tarihi : 3.8.2012 02:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen kendisini bir başkası yaparak söylüyor şiirini şair, bazen kendisi olup bir başkasında kendisine sesleniyor..bazen sadece kendi olup gömülüyor satıraralarına. Bazen isyan ediyor dünyada olup bitenlere, bazen isyana omuz veriyor, tebessümle.. Bazen tepeden tırnağa isyan oluyor. Görmüş, yaşamış, hissetmiş, acımış olmanın sonsuz ve devinimsel anlamlarını.
Yeryüzü hengamesinin içinde geinirken o ahenge vurulup, yalnızlıktan müzdarip, insanlarla uyuma hasret bir yaşamı dillendiren birinin gezindiği bir şiir.. Tüm bunları yazarken, yaşarken ne denli zayıf olduğunu hisseden ama bu zayıflığını tüm çekincelerinden gizleyen, tüm kaygılarından, tüm zaafiyetlerinden saklayan birinin genizndiği bir şiir..
Cücelik bir görevdir aslında her insan için ama görevden daha kutsal olan bir şey vardır; bir görevi yerine getirmekten daha önemlidir onu sevmek ..der İmam Gazzali..
Tekrar dönmek umuduyla..
Çok şiir..
bazen insan bir şeyi çok sever ve övmeyi dahi zul sayar sevdiğine..şiiri çok sevdim..
Demiştim bu şiir için hee..
ey yemenisi hüzün yazgılı hikâyeleri içen
ey ateş misketlerine gamzelerini kurban veren cüce yangın!
genzindeki vefayı yudumluyor sütten kesilmiş ağıtlar
Çok çok şık betimsel imgeler...Mistik yoğunlukta az rastlanır dizeler bunlar -son süreç hariç- ve iyi ki artık varlar,diyorum şiirin iklimini düşünürken...Saygılar sunuyorum sayın şair...
emeğe ve şiirin dantelasına saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (5)