Crv'sini satan hacı

Bir kıvrak arabam vardı adı Cereve
Lazımdır bu araçtan hemen her eve

İki bin motordu ama sesi çıkmazdı
İnsan bunu sürmekten asla bıkmazdı

Hakiki deri koltuklar krem rengiydi.
Sanki Mercedes’in, Jeep’in dengiydi.

Dinlemezdi ne otoban ne de arazi
Dört kulak ol söylemeyiz lafı farazi.

İnci siyahı kaporta yaldır yaldırdı,
İlk görüşte kendisini satın aldırdı.

Cam tavanı, tasarımı, ayrı lüks hepsi
Aldığımda baklava dağıttım kaç tepsi.

Şen şakrak günlerim geçedururken
Bir müjde daha geldi fakire erken

Dediler ki “Hac yoluna biletimiz var
Lakin biraz kısa mühletimiz var.

Şu kadar para lazım yapmaya Haccı
İstersen gel, tak başına sen de bu tacı.”

Duramazdım kervana katılmalıydım
Çekip “Fefirru ilallah” atılmalıydım.

Fakat yoktu param, nasıl bulurdum?
Gidemezsem Hacca, deli olurdum.

“Ne yapıp da bu müşkülü aşmalı?
En iyisi Cereve’yle vedalaşmalı. “

Deyip koydum hemen onu satışa
Batan gemi malı gibi gitti kapışa.

Daha ikinci arayan Artvinli abi,
-Kendisi de hacıymış sevindi tabi-

Hem araba temizdi hem niyet halis
Etti sevgilimi kendine tahsis.

Eyvallah diyerek, severek ayrıldık
Cereve’nin sayesine gittik hac yaptık.

Bir hac ki a dostlar Nazmi anlatsın
Şakir’in hikâyesi burda sonlansın.

Dua ederim Rabbime bu büyük nimet
Nasip olsun her kişiye ettiyse niyet.

Ey bunu okuyan bakir, bakire
Siz de dua buyrun Hacı Şakir’e.