Çöz şu suskunluğumu, tam ortasından.
Yarısı kurtuluşuma ilmiklensin.
Yarısı ölümüme.
Ben ölünce,
İçimde kalan haykırışı,
Çıkarır mısın?
Ha bir de,
Beynimde ki o pis kanlı,
Güzel fotoğrafını !
Susmak nerede en güzel,
Biliyor musun?
Kahve ve sigara kokusu sinmiş,
Odam, kalemim ve şiirlerim arasında,
Yokluğuna elimi dokundururken.
Ben ölünce, ellerimi bağışlıyorum.
Seni yazmaya devam etsin diye, birileri!
Kayıt Tarihi : 20.4.2023 23:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
23:55 10.01.15

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!