En son ne zaman tuttun ellerimi söyle....
Okşamak değil, arkadaşca bile olsa....
Ne zaman omuzunda uyuttun...
Gözlerimle ne zaman buluştu bakışların...
Yatağımızda annenin hazırladığı küstüm yastıkları....
Sıra dağlar mısali....
Dokunamadın.....
Yatağın çarşafı hiç bozulmazdı,
Yattığım gibi usulca kalktım kendi tarafımdan...
Sen, ben geldiğimde uyumuş olurdun,
Uyandığımda uyur...
Annen seslenirdi sana...hadi oğlum kahvaltıya buyur......
Fırlardın,bir günaydın diyemeden...bekletmek olmazdı....
O annendi...o kutsalındı...o babanın emanetiydi.....
Kardeşlerinle sana....
Kabul...
Peki ben.... ben ne idim.
Allahın emaneti değil miydim....
Sana emanet değil miydi namusum....
Ben, senin şerefin değil miydim.....
Hayatımdaki en önemli insan annem demiştin...
Haklısın onu benden önce sevmştin...
Annen de seni, senin gibi severdi...
Kartal gibi tetikte,ava hazır beklerdi.....
Büyümene izin veremezdi...
Kanatlarının altında olmalıydın...
Seni sevmekten bıle korudu sevgisi....
Senin sevmen...hele de başka bir kadını...
Hayırr, olamaz......
Tamam anneciğim demeye alışmıştın sen.....
Tamam sen üzülme....
Dövme anneciğim..bir daha yapmayacağım dercesine....
İşte yine onunlasın....sana ıhtiyacı var.....
O üzülmesin....
Bense boşverdim....
Zaten alıştım yıllardır.
Yastık altındaki silahımla uyumaya....
Her köpek havlayışında,
Parmağım tetikte,
Hazırım namusunu,senin adına,ölümüne korumaya.....
Sen, büyüme....o üzülmesin...
Niye çektim yıllardır....
Annenin olmadğı zamanlarda,
İyi günde, kötü günde yanında olmaya söz vermiştim....
Sözüm uğruna....
Sen şimdi diyorsun ki,benim canım onun uğruna....
Çöz prangamı, bırak, herkes kendi yoluna...........
Kayıt Tarihi : 8.7.2007 20:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anne sevgisi ile eş sevgisini terazide tutmayı öğrenemeyen erkekler,eş sevgisinden mahrum yaşamaya hazır olsun.......
Toplumumuzda, annelerin özellikle erkek çocuğunun büyüdüğünü kabullenemeyip, sahiplenme egosunu tatmin etmesi çok rastlanan bir durum. Erkek, karısı ile annesi arasında ezilip kalıyor o zaman. Karısı da çekiyor, kendisi de. Çok güzel, akıcı bir uslupla anlatılmış. Okurken insanın tüyleri diken diken oluyor. 10
En dramatik mısralar:
Yatağımızda annenin hazırladığı küstüm yastıkları....
Sıra dağlar mısali....
Dokunamadın.....
Yatağın çarşafı hiç bozulmazdı,
Yattığım gibi usulca kalktım kendi tarafımdan...
Sen, ben geldiğimde uyumuş olurdun,
Uyandığımda uyur...
Mutluluk, hayatınızın ayrılmaz bir parçası olsun.
Saygılar...
şiirinizi çok beğendim çok güzel işlemişsiniz.
ve çok haklısınız....
eşine kadını gibi sahip olamayan ve yaşayamayan erkek yalnızlığı hak eder...ve bence çok daha fazlasını da...
tebrikler
TÜM YORUMLAR (4)