Adımları yavaş at
Usulca bas toprağa
Çünkü bastığın o yer
Gözyaşlarıyla sulanmış
Gönül bahçesiydi
Bir sevenin
Uykusuz gecenin sabahında
Yüz hatları kasvetli
Gözler menekşeden mor
Perde gerek bu yüze
ya da güzelinden bir maske
İlmek ilmek yalnızlığıma yürüdüm
Şaha kalktı boş masalar
Her cepheden karanlık aktı gözlerime
Yağmur dolu bulutlar
Yorgun denizler gürledi üzerime
Ararsın köşe bucak
Gözleri tüter gözlerin de
Canlanır hayali
Uçuşur gökyüzünde
Engel olur gururun sevdiğine
İmdat diyemezsin çektiğin derde
Güneş veda ettiğinde eski dostuna
Karanlık başlar ,
Aşkıyla buluşmak için hazırlığa
Ay koltuğuna kurulup seyre daldığında ,
Gökyüzü selam verir kalkar ayağa
Güz gecesi intiharı
Asılır yüzümün ihtişamı
Karşımda durur da durursun
Her zaman ki gibi sudan bile durusun
Eski halin penceremde alır yerini
Şu kalem de benim gibiydi
Yapayalnızdı ...
Kağıda vuruldu
Yitirdi benliğini
Anllatıkça sevgisini
Kağıt doldu taştı sevgiyle
Ben seni unuttukça
Hatırlamasını bilirim
Sevgim azaldıkça
Aşkından ölmeyi ...
Kendimden geçtikçe
Bir ses uykumu böler ansızın
Göyaşlarım adını haykırır sabaha
Yılların hasretini çeker gibi
Koşarlar yanaklarıma
Durduramam , çaresizim sen kayboluşlarım da
Çiçeğime sevgili aldım
Kokladı çiçeği
Parfümü güzelmiş sevgilinin
Atladı çiçeğim kollarıma
Çok sarıldım sanırım
Soluverdi kollarımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!