Coşar Gönül Şiiri - Kâzım Özgür

Çiçek açar bahçe, bağlar;
Derelerden sular çağlar.
Kekik kokar karşı dağlar;
Neşelenir taşar gönül...

Gül bülbülün aşk hevesi,
Kulağımda tatlı sesi,
Ezgilidir her nefesi,
Hakk aşkıyla coşar gönül.

O diz boyu karlar nerde;
Bak her taraf yeşil perde.
Meyve yüklü dallar yerde;
İbret ile pişer gönül.

Bülbül öter şakrak şakrak;
Yağmur yağar,kokar toprak,
Nasibini aldır yaprak…
Mucizeye şaşar gönül.

Bu Özgür’ün yüreğinde,
Acı çekti gereğinde..
Şu hayatın eleğinde…
Yaraları deşer gönül.

{Kâzım Özgür-24-Temuz-2007}