Corona Ayrılıkları Şiiri - Sedat Kılıç

Zamana kadife gibi usulca dokunduğumuzu hatırla,
Işığa,kuşlara öfkelendiğini
Uslanmak için bazen delirdiğimizi hatırla.
Şimdi ölüme yaslanmış bekliyoruz
Oysa birlikte ne düşler öldürdüğümüzü hatırla.

Şimdi kim bilir neredesin?
Dün kocaman olan dünyamızın
Şimdi küçülen ıssız köşesinde mi?
O tabutun başında ağlayan
Üç çocuk annesinin gözyaşlarında mı?
Rüzgarın hiç sürükleyemediği
Paçavrasız bir yelkenlinin dümeninde mi?
Yoksa bir terminalde bilet alamayan
Üç çocuk babasının cüzdanında mı?
Yada kendini aşmaya çalışan
Cesur bir adımın başında mı?

Görüyorsun işte,
Paramparça sevdiğimiz sokağın kaldırım taşları
Paramparça bize kazandırdıklarımız
Aklımız anılarımız
Biriktirdiklerimiz,beklentilerimiz paramparça.