Corona Şiiri - Raşit Evşen

CORONA
Derdimiz ortaktı,neşemiz birAmaç sohbetti,çay,kahve bahane,
Kapanmazdı kapılar,açıktı her zaman gelene
Sen neymişsin insanlığı unutturdun corona.
Hasretimizi giderir,tokalaşır,öpüşürdük,
Görmezden gelmek yok,el sallar selamlaşırdık.
Ayağa kalkar karşılardık,oturturduk baş köşeye
Hiç mi virüs görmedik,sen neymişsin corona?
Canlar alıp azrail kesildin
Eşi dostu hasret bıraktırdın,unutturdun bize.
Yollar kapandı, yataklar doldu,kapandı hastane
Sokaklar virüs kaynıyor,torpilin mi var corona?
Kepenkler kapandı,nevale kesildi,azık nerde?
Acım diyen çoğaldı,gerçeği nerde bulsun?
Dünya dönüyor güzel günlerden zor anlara
Amma zorbaymışsın ne hale düşürdün corona?
İşimizi aldın elimizden,bulabilirsek ekmeğimiz çöpten
Suyumuz kesildi musluktan,akıyorsa dereden.
Birbirimize düşürdün selamı kestik eşten,dosttan
Çok virüslerle savaştık ama sen belasın corona.
Gülmeyi unuttuk,suratlar asıldı
Virüsler sıçramasın yaklaşmayın fazla
Ben seni tanırım,dayılık yapsan da
Sen artık çok oldun elini çek,dilini tut corona.
Tencere rafa kalktı,kaynamıyor çorba
Bulamayan kapabilirse askıdan bir kuru yufka
Tarlalarda da yetişemez oldu artık kuru soğan
Ne hallere düşürdün insanlığı corona.
Çok virüsler gördü bu millet vermedi canını,
Hep dost göründü,çaktırmadan emdi kanını.
Gözler açıldı,bir deri,bir kemik kalsa da
Senin de hesabın görülür merak etme corona.
30.11.2020.R.EVŞEN.