Corona Şiiri - Toygun Aliza

Duvarlar yıkıldı,
Teller toplandı.
Dümdüz dünya,
Herkes toprak kokuyor.

Ayırt edilemiyor renkler;
Herkes aynı dili konuşuyor.
Önünde eğildikleri aynı;
Ayağa hep birlikte kalkılıyor.

Kimse kimseyi vurmuyor.
Yaşatma savaşı var.
Cebine konuşan olmuyor,
Terazide herkese yer var.

Duvarlarını tanıyor herkes.
İlk kez koltuğuna oturuyor.
Herkes sevdiğini arıyor,
Hızla akan zamanın kaybettirdiği.

Sokaklara çıkılmıyor,
Herkes ekranlardan bağırıyor.
Kimse ölmek istemiyor,
Herkes ‘ellerinden’ korkuyor.

Şeytan boşluğa düştü,
Kimse günah işlemiyor.
Yalan anlamını yitirdi,
Herkes doğruları istiyor.

Savaşlar bitti; ölümler…
Artık silahlardan korkulmuyor.
Zengin-fakir, güçlü-güçsüz,
Herkes aynı yere koşuyor!

23.03.2020