Çörekçi Kerstin Şiiri - Seyfi Karaca

Sabahın seherinde serin yokuşlara yüzaşağı
Her biryanı saran kuş şenlikleri aşkın durgun fillerini
Oturduğu sayfiyelerden çıkarıp çekerken
Kahve kokusu tütüyordu deredeki akan çaya yakın açık kapılardan
Lifli ekmekler satan dükkana girdim
Içerde iki kadın
Ben içeri girince olduk mu üçümüze üçümüz..
Böyle hallerde ben fena olurum o koskocaman sessizlikte
Iki fıstık…Alman..
Tezgahtar olanı kızıl önlüklü baldır bacak olgun
Tezgahın önündeki ondanda delirtici
Dallarını dörtyana açmış bahçelerin susam çiçeği gibi
Pek süslü…
Korsan dedim…
Korsan…?
Türklerin viyana kuşatmasında günü kurtarmanın hatırasına
Yarım hilal kıvrımı kurrabiyecikten ekmek
Ve kahve dedim…Siz tadında olsun dedim
Hem sütlü hem şekerli
Oturdum üstünde güneş yağan eski şovalye desenli masada
Hüp müp ediyorum ve içimde iki fıstıklardan beri esen
Önü alınmaz kımıltılarla hüp müp ediyorum ama…
Bre bunlar dakka geçmeden
Görümcesinin başa konunca gübre serpen kafes kuşundan bir başladılar
Aman bir dedi
Aman bir kodu
Sonra attılar herifleri ortaya…horlaması tırılsısı aydan aya
Nazar boncukluğu edişi…
Oturdukları semte adam komadılar katliam gibi ağızlarına ne gelirse
Vere veriştire…belli ki gün görmeden solması ezberletilmiş
Saksı çiçekleriydi bunlar
Duramadım dayanamadım kaldırdım zor attım canımı
Bahar dallarında günaydın açmış güneşe

Seyfi Karaca……..Mart / 11