Çorak Topraklarda Şiiri - Haydar Güner

(“Bir çiçeği anlatırken, isyanı konuştuk…”)

Bizi "verimsiz" ilan edenler
Toprağa baktı — tohumu anlamadan
Kuraklığın ortasında
İnançla gömdük sözcüklerimizi
Bir harf bile yetti
Yarayı şiire çevirmeye

Bilmediler ki:
Tohumun suskunluğu
Kök salmanın ta kendisidir
Ve yerin altındaki karanlık,
Bir çekilme değil
Birikmedir aslında

Orada yeşerdik biz —
Sessizliğin köklerinde
Ne saksıya sığdık
Ne kataloglardaki “bahçe” tanımına
Ne de sisteme, mevsime, müfredata

Çünkü biz,
Çatlamış toprakların inadından
Çıkardık başımızı
Ve her kırmızı yaprak
Bir haykırışın iziydi

Sorgulandık, susturulduk, ezildik
Ama hiçbir zaman
Vazgeçmedik büyümekten
Kurşunla değil
Sözcükle yarıldık biz

Her çiçek —
Direnişin başka bir rengiydi
Anladık ki:
Bir çiçeği anlatmak
Demekti isyanı konuşmak

Ve eğer
Çorak topraklarda bile
Bir umut açıyorsa
Bilsinler ki:
O tarihi yazan
Onu ezenler değil,
Onu büyütenlerdir!

Şimdi sen —
Dikenli ellerinle dokunma bize
Biz, gövdesinde şiir taşıyan ağaçlarız
Kırılmayız eğilsek bile.

Ve unutma:
Verimsiz dediklerin
Bir gün orman olur
Yakar geçer
Bütün beton ezberlerini!