Tüketilmiş bir ömrün dökülmüş sıvaları gibiydi yüzü
Ruhunun derinliklerindeki denizlerde korsandı düşler
Bir tutam yalnızlıktı adı, önce saçlarına üşüşürdü gün
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
