Çöplükteki Saraylar Şiiri - Ömer Arıkan

İçimde yaşam hırsı yüzümde gülümseme
Kaf dağının ardın da kalan umudum bildim
Değdi hayat gülmeye,değdi yaşam sevmeye
Ağlayabilenleri görüverdim,sevindim

Ektiğimumutlarım yeşerdi,yeşerecek
İsyankar olan dilim susuverdi hemencek
Aradım bulamadım elim de yok değecek
Yokluklar diyarında varlığımı öğrendim

Ateşi yakmaz tenim,suyu ıslatmaz yaşım
Ağrısız sızısızdır zonkluyorken bu başım
Kimseler olmasa da defnedilir naaşım
İyi,kötü,yanlışım...hatalarım bilendim

Dikilsin mezar taşım yerimi belirlesin
Alt katın da yatan kim,kim olduğum bilinsin
Ne tarafa gitsem de kaçamazsın benimsin
Bu güne dek hep koşan ardına gelen bendim

İşte geldim ey...gerçek hoşça kalın yalanlar
Ardımdan dua edin yad ederek ananlar
Sizin olsun tahta köşk,çöplükteki saraylar
Aranıza ters düşen sığmayandım,sinendim.

Periler diyarın da cennetteki gölgeler
Güneşi yakar beni su verenler serinler
Ateş ile yananlar...kaynar suda derinler...
Affeyle beni YA RAB...şeytanıma direndim..