Evleri birinci kat, büyük balkonları var,
Durak bekleyenlere izmarit atıyorlar…
Çevreden laf söylenmez usul kabul edilmiş,
Yanlışlar kınanmamış, atmayın denilmemiş…
Yine beklemekteyim, işte çöp boşaltıldı,
Saçlarımın içine, izmaritler karıştı…
Amca aşağı indi, şahsım için utandı,
Özür değildi ama özürden algılandı…
Koskoca kül tabağı, dökülmüş üzerime,
Kalplerini kırsaydım, uymazdı edebime…
Hiç sorun değil, dedik kavga mı yapmalıydık,
Çevre kabullenmişse, hakkımıza razıydık…
Sorun düzelmiyordu duyarlı kalamadık,
Herkes şahsımla küs, tepkisiz kalacaktık…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 1.7.2014 01:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!