Sen kayboldukça,
Duygularım kendine yer arıyordu…
Ben senin arayışsızlığını arayış sandım,
Sussan da beni duyduğunu umut ettim.
Ama yoktun…
Mesajımda, gecemde, içimde…
Ben konuşmak istedikçe sen kapılarını kapattın.
O kapıların önünde kaldım günlerce.
Beni en çok sen değil,
Sende kendimi eksik hissetmek yaraladı.
Seni sevmenin ağırlığı değil,
Sevilmeyecek biri olduğuma inandırmandı acıtan.
Ve çöpe attım sana olan duygularımı…
Ama gerçeği sonradan anladım;
Çöpe attığım sen değildin,
Kendi korkak yanımdı.
Kayıt Tarihi : 24.11.2025 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!