Sustu artık bülbüller ötmüyor
gönül bahçemde ki güller soldu.
Gözyaşları bile çoktan kurudu,
bir ben kaldım kendine acıyan
Bir de sokağı süpüren çöpçüler..
Senden kalan herşeyi topluyorlar
Belediyenin çöplüğünde yakacaklar.
Anılar... Onları gönderiyorum sana,
Belki vefasızlığını anlarsın diye...
Bir ben kaldım kendine acıyan
bir de çöpçüler...
Onlar da çekip gidecekler.
Karanlığı yaşayacak bu gönül
Yeniden tanışacak sessizlikle.
Heyecanlar, umutlar, güller...
Bülbüller ötmüyor sustu artık,
Bir ben kaldım kendine acıyan...
Kayıt Tarihi : 2.2.2009 14:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülhan Gökalp](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/02/copculer-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!