Çöllerde üşüyorum Şiiri - Selva Durmazemir

Her türlü ahvaliyle elimde bir hayat var
Zemheride yanıyor çöllerde üşüyorum
Mevla yardım edince dertlerim yanıma kar
Dağları tepeleri yolları aşıyorum

Bu aciz bedenime yüküm ağır gelince
Hüzün seylaplarına yavaş yavaş dalınca
Dünyayı bir kalemde düşünmeden silince
Coşkun nehirler gibi bir anda taşıyorum

Rabbim güç verdiğinde kendime geliyorum
İmtihansız baş olmaz çok iyi biliyorum
Hüznümü kederimi göklere salıyorum
Yıkılmadım yıkılmam azmimle yaşıyorum

Ey nefsim kendine gel şu can sana emanet
Sadece dayan O’na etme kimseye minnet
Sabret ve tevekkül et gösterme sakın hiddet
Gafil olduğum zaman halime şaşıyorum

Hikmetsiz birşey olmaz bu Rahman’ın vaadi
Şer gördüğün şeylerde bilsen ne hayırlar gizli
Allah herşeye kadir vardır vakti saati
Böyle düşündüğümde Rabbime koşuyorum

Selva Durmaz Emir