Çölde İki kişi Şiiri - İsmet Can

Çöl kumlarını kızdırmıştı; güneş
Yalazı çarpıyordu; yüzlere
Sıcaklık tavan yapmıştı
İhtiyaç vardı; baharlı güzlere

Deve üzerinde, çöldeki iki kişi
Ve yaratanın ilahi korumasında
Kısaltmıştı; uzun dolambaçları
Sıcaktaki bitkilerin kurumasında

Gözden kaçırmıştı; müşrik güruhu
İçlerinde yatıyordu; kötülük ruhu
Çıplak mağara sığınılacak sapaktı
Ağlarını ördü; örümcek girişe kapaktı

Kuş yuvasını kurdu; aniden acele ederek
İzci pusulasını şaşırdı; geçip giderek
Tekrar çöl sıcağına çıkıldı; hicrete
Bağrına bastı gelenleri, Medine sevinerek

Defler çalındı coşkuyla, ilahiler okundu
Müşriklerin zoruna gitti; gururuna dokundu
Bayram yaptı muttakiler, iki muhacire
Ve ilk ezan Bilal Habeşi ile okundu

Hedefine ulaşmıştı; yüce peygamber
Çok çabuk yayılmıştı; Mekke'de bu haber
İlk kanlı ordular kuruldu; İslama karşı
Müdafaaya geçildi; ALLAH adına beraber

Destanlar yazıldı; art arda Bedir ve Uhud
Küçük cihattı bu, başladı büyük nefsi boyut
Ulu bir insan geçti; bu kervan yolundan
Yolunda gitmeyenlere kaldı; ateşli soyut

Ey inanan muttaki, bil ki bu yol çok ağır
Bak peygamberim bize açtı; dini bir çığır
İğneden geçen iplik misali, çöldeki iki kişi
Başlattığı kutlu davaya, olmayasın sağır