bir çiçek bahçesinde geceye durgun kalışın yağmur sıcağı gibi
öptüm sonsuz gidişinden. saçlarının seyriyle seni
yolları aşklara davul çalıp çağrılmış yalnızlarla dolduran
akrepleridir duygunun. karanlık ordulara güneşsiz sokulan
bunlar canlanınca ne ateş kirli taşlar ne böcek
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
toprağım harika bir şiir mekanın cennet olsun ..10 ant
Evet helede o insan buluşları insanları yok eden insan buluşları...
Kavurucu çöl fırtınası içinde, yüze çarpan kum tanelerine dönüşmüş kelimeler
ahh siyah sarığında efendimin
çölden mamul kederim..
@..
bir yorgunluk şiiri bana bize herkese..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta