Çöl ve Vaha Şiiri - Atila Yalçınkaya

Dünya bir çöl, her yer toz ve duman,
Denizleri bir serap görünmez her zaman,
Hayat emareleri nadir, kısa birkaç an,
Yaşamak nadir iklimlerde ediyor lemean,
Asit Yağmurları sanki,, günah ve hezeyanlar

İnsanlık avare, başıboş hedefler belirsiz.
Ölümler her yerde acımasız, akıllar hissiz,
Güçlüler hep haklı, maalesef ezilen güçsüz,
Diller lal,menfaat galip, çoğunluk sessiz.
Her şeye rağmen bir ab-ı hayat var üstelik eşsiz.

Kur’an Rüzgarı hayat, karanlığa ve çöllere,
Serap ve hülyalar dönüşür hızla gerçeklere,
Kur’an ikliminde Dünya bürünür tüm renklere,
Canlanır her taraf, düğün ve teranelerle.

Kur’an terbiyesinde insanlık, munis ve itaatkar,
Herkes bir diğerine muavin, gören derki hizmetkar.
Daima imara açık,ekilecek mümbit tarlalar arar.
Bu dersi soluyanlar kıtalar dolaşır, ancak yaralar sarar.
Her dem insanlığa hizmet üzülse de habis guruhlar.

Atila Yalçınkaya.. 11.07.2010