Çöl Sıcağı Şiiri - Kemal Berk

Çöl sıcağı vurdukça tepemden
Yaktıkça acıtıyor tenleri
Kan içinde yüzen kum taneleri
Yayıyor ağır bir koku
Kan emici Akbabalar uçarak
Sırtlanlar hırlaşarak koşuyor
Nasibine düşen payı almaya
Umudunu yitiren başlar
Bir bir düşüyor toprağa
Ya hayaller peşinde koşanlar
Son bir umutla açarak gözünü
Uzatıyor elini,
Sanki kurtarın diyor
Olmuyor böylesine der gibi
Son umutlar da kayboluyor
Çaresizce başlar bir bir düşüyor yerlere
Bak hele şu meczube
Sevgiden bi haber salyalı ağız
Görme özürlü, görürken her bir şeyi
Görmüyor bunlar çevrede olanları
Hakk kulunu sevmeden
Açmış ellerini
Bak hele bak şu densizlere
İstermiş Cennete girmek
Yanında akan göz yaşını,
Anaların göğsünden akan kanlı sütü görmeden
Çocukların feryadını duymadan
Utanmadan oturmuş
Pazarlık yapıyor Yaratanla
Hakk-a ermeden
Hakk kulunu sevmeden
Hedef koymuş cennete ulaşmaya

Kül'özü
Kemal'eren/Kemal Berk