Çöl Isırıkları Şiiri - Ayşe Uçar

şehlâ bakışlı sıcağın solgun papatyası gün
sesi kırgın bulutların ötesinde yağmur
tozu dumana katan bir kasırga çığlığı
yıkıyor zamanın köhne duvarlarını...

kan-atıyor yıldırımları eskiten ömür//

bir gölgenin ayaklarına tutunan sesin
devrilen ağaç kadar kökü boştadır
ve kağıttan bir takayı rüzgâr alıp
hiçbir nehre kondurmaz

azab-ı hüsran yakıyor kalbimin cidarını//

cehenneme...
üç kala dursa vakit
sislerin ardından çıkıp gelen
aynalara aşık yüzümü küstüren
gözümü oyan, içime cıva akıtan
ucubeyi vurur mu? ... felek!

esrâr-ı çözülür mü çoğalan dertlerimin//

sokak ortasında ağlarken bir menekşe
lânet tohumlarını dölleyen toprak tavlanır mı?
çıplak rüyada gizlenir mi büyücü tırnağı
tarantula mor dudağında gül emzirir mi?

bilmek istiyorum
ya da ölmek! ...
üzerimi kâbus gibi örten kara böceklerin uzağında
veya yeniden doğmak, bulutların üstünde...

ah! dilimde çöl ısırığı, tenimde cennet kokusu//

01/08/ 2012