Çokluk çökertti Şiiri - Recep Altunkaynak

ÇOKLUK TÜKETTÍ
Dinmiyor içimde dinmiyor öfkem
Yerini bulmuyor asla dilekçem
Görmezden geliyor beni de çevrem
Yokluk değil beni kahıf çökertti

Nefesim kesildi sesim çıkmıyor
Gözlerim kurudu başım kalkmıyor
Zaman durdu artık bana akmıyor
Yokluk değil beni çokluk çökertti

Yollarım kapandı ağlar örüldü
Çözülmez sırlar bana soruldu
Gurbet geldi baş köşeye kuruldu
Yokluk değil beni çokluk çökertti

Fırtına esti önüne kattı
Deli gönül önüne gelene çattı
Baştan ayağa çamura battı
Yokluk değil beni benlik çökertti

Evsane dediler hep kaza geldim
Beyini yordum yüreği deldim
Ömrümü yıllarca hep boşa verdim
Yokluk değil beni çokluk çökertti

Buz tuttu yüreğim nefretle doldum
Bu yüzden kırıldım bu yüzden soldum
Sormayın arkadaş iyice doldum
Yokluk değil beni çokluk çökertti

Değer verdiğim güven bitirdi
Başıma çekilmez dertler getirdi
Aldı hayallerimi aldı götürdü
Yokluk değil beni çokluk çökertti
Recep altunkaynak