Çökertme Ölüm-e Gül Tebessüm

ah! çilem
sesim çürüdü, bedenim tutuştu
ölüm tutan şehirlerin sokak aralarında savurun külüm
susak martıların çığlığına sorun
beni anlatır gaflet bulutları, yağmur damlaları
çökertme dertler aklım yuttu, dizlerim titriyor

çehre züğürdü çaresizlik
güz aşınımında yalancı mevsim
tıpkı dökülen yaprak gözlerim
bir ağlıyor bir gülüyor, çıldırmış günler
ah! kırlangıç gölgem, hasret dağlıyor

gittin...
of! gittin...
giderken kanla yazıldı yeminler
yokluğa çekildi gerçekler, hayaline sarıldı kollar
ah! suçum ne, şeytan tokmağıyla dövüldü sinem

bilirim
aynalar yabancı, karanlık can söker
ruh çırpınır boşlukta, ecele açan çiçek şehri-kalp
gün vurmaz, serçe konmaz kar yağan pencereme
dirhem dirhem tartılır acının telvesi
yavaş yavaş ölürüm, ettiğin zulümle

yine de küsemem
baktıkça hatırlatan açtığın yaraya
devrilse cihan üzre, burnumda tüten yoldur elâ gözlerin
zaman yetmiyor, unutuluşun adresini silmeye
ah! tesellisi uzak umut
kes bileklerimi...

ey! keremi güzel mevlam
müsaadenle...bırak da hüzün malikânesinden
rüzgâr alıp uçursun nefesimi...

22/11/2012
uzakkaldıerişilmezyollar