Çok Zor Günler Geçirdim

Gecenin karanlığı çöktüğünde, ruhumun derinliklerinde kayboluyorum. Her adımımda, kalbimin yükü omuzlarıma biniyor. Zaman, sanki durmuş gibi; günler birbirine karışmış, umutlarım gri bulutların ardında kaybolmuş.

Çok zor günler geçirdim. İçimdeki fırtınalar dinmedi, gözyaşlarım sel olup aktı. Her sabah, güneşin doğuşuyla bir umut kırıntısı aradım ama karanlık gölgeler hep yanı başımda belirdi. Yüreğimdeki sızı, dinmeyen bir acı gibi, her nefesimde hissediyorum.

Kalbimin en derin köşesinde, bir hüzün yumağı büyüdü. Zaman, acılarımı silmek yerine, daha da derinleştiriyor gibi. Her gün, bir öncekinin ağırlığını taşıyor. Bir an bile rahat nefes alamadım; sanki tüm dünya üzerime yıkılmış gibi. Her şey, bir yapbozun eksik parçaları gibi dağıldı.

Ama bu karanlıkta bile, bir ışık arayışındayım. Kalbim kırık olsa da, içimde bir umut kıvılcımı taşıyorum. Bu zor günlerin ardından, güneşin yeniden doğacağına inanıyorum. Belki yarın, belki de yarından sonra... Ama biliyorum ki, her fırtınanın ardından gökkuşağı çıkar.

Allah’a sığınıyorum, dualarımda huzur arıyorum. İçimdeki bu derin acıyı, ancak O’nun merhametiyle hafifletebilirim. Ve biliyorum ki, en karanlık gecelerin ardından bile, aydınlık bir sabah gelir.