Birini tanımaya çalıştık, bazen hakkında yanıldık.
Bazen, yalanla kandırıldık.
Vay seni ikiyüzlü zındık, aldattın bizleri,
Seni adam gibi adam sandık…
Derken!
Çağ değişip, medeniyet gelmiş ya!
Neslimiz düzelmiş diye, safça inandık.
Öyle bir hale gelmiş ki insan,
Gerçek yüzünü bir türlü bulamadık.
Kimi kadın için, kimi para için.
Kimileri gösteriş için, kimileri din için.
Girmekte şekilden şekle, küçük çıkarlar için.
Hani bizler, ikiyüzlü insan tanırdık ya!
Şimdi, karşımızda çok yüzlü insan bulduk.
Ey! Kalıbından utanmayan şekilsiz mahluk.
Hangisi dürüst yüzün?
Sana insan diyenin dilleri yansın.
Bedenin, insan şeklinde amma!
Yüzün, yerin dibine batsın.
Mehmet Macit 15.04.2009
Mehmet MacitKayıt Tarihi : 16.4.2009 23:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Günümüzde Tanrının en değerli varlık olarak yarattığı insanın ne hallere geldiğini anlatmaya çalıştım.
TÜM YORUMLAR (1)