Çok yorgunum çok Şiiri - Nuh Comba

Çok yorgunum çok
Hayatın acımasızlığı
İnsanların vurdumduymazlığı
Birde senin sorumsuzluğun var ya
Öyle bir yük vurdu ki sırtıma
değme gitsin...

aslında hiçbir iş yapmadım biliyormusun
ve hiç kimseyle tartışmadım
kimseyle konuşasım bile olmadı
ve hep dinledim dinledim
dinleyen yine hep ben oldum

dinlerken de öyle yoruldum ki
ayağa kalkasım bile gelmedi
yığıldım kaldım olduğum yere

öyle dikkatle dinledim ki seni
sanki bu dağı karşı yamaca taşıdım
ve öyle yordun ki beni
ömrüm de bu kadar yük taşımadım

ve bu kadar hiç yorulmadım
hayattan bu kadar bıkmadım
usandım sorumsuzluğundan
kırıp döktüğün işlerini
toplamaktan çok yoruldum çok…

ben ne sana
ne bir başkasına konuşurken
sözlerime yalan katmadım
gözlerimi beklentilere
ve hayalLere hatta rüyalara bile
bırakmadım

ve o kadar yorgunum ki
ne seni ne bir başkasını
ne de her gün aradığım
derdime dert gönlüme merhem
gözlerime fer olan
içimdeki beni...

hiç istemedim gelmesini
beklemedim sormadım bile
bir de bu halimle yormayım seni

sözlerin bana o kadar yük vuruyor ki
sanki altından kalkamayacağım dağ gibi
bir borcun altında eziliyorum...

ve öyle yoruluyorum ki
hayattan hiçbir beklentim olmadan
seni sırtımda taşırcasına
ölmek pahasına
Yorgunluğuma inat
direniyorum